Sinterklaastijd
Alweer even geleden, mijn laatste blog over al die verwachtingen.
Er is inmiddels weer het een en ander gebeurd in Ell en Male levare.
Het is afgelopen week pittig koud geweest in Ell waardoor het lelierooien helemaal stil is komen te liggen. De laatste paar dagen voor de vorstinval hebben we er met z'n allen nog flink aan getrokken om zoveel mogelijk lelies uit de grond te krijgen. Er staan nog ongeveer 6 ha. Begin deze week heeft Chris met Bart nog enkele hektares gladiolen gerooid bij een colega-bollenteler. Gladiolen zijn namelijk niet vorstbestendig. Lelies hebben daar geen problemen mee, alleen het werk stagneert. Vandaag, 4 december, zijn we een gedeelte van een lelieperceel wat we tot nu toe vanwege de nattigheid niet hebben kunnen rooien aan het draineren. Ja je leest het goed. Drainage over het gewas. Na overleg met onze contractgever en na het bekijken van het perceel door Har Rutten van drainagebedrijf Rutten hebben we besloten om ongeveer 1,5 ha te draineren. Met de sleufloze drainagemachine hopen we de drains steeds precies onder een leliebed te leggen waardoor er zo weinig mogelijk kapot gereden wordt. Chris zal binnenkort foto's hiervan plaatsen. Hopelijk kunnen we dit perceel toch nog oogsten.
Gladiolen rooien in de sneeuw, Rechts langs de rooi-trekker is de dikke sneeuwlaag duidelijk te zien!!
Wat het werk in Slowakije betreft is het wachten tot de laatste 100 hektares korrelmais wat meer droog gevroren zijn. Mais met een vochtgehalte van 30% of meer kan tijdens een vorstperiode makkelijk 5% of meer vocht verliezen. (In de industrie wordt ook gebruik gemaakt van het zgn vriesdrogen). Dit is goedkoper dan drogen met dure diesel. Er zal dan wel wat meer schade zijn door wilde zwijnen. Enige weken geleden belde Marian Mladek (onze regelneef) mij 's avonds op of ik nog op het kantoor was, komt een van onze medewerkers met een pas afgeschoten wild varken binnen. De huid was er al helemaal vanaf gevild. Een van de bewakers heeft hem toen verder geslacht en verdeeld over de hele club medewerkers. Ikzelf had er niet zo veel interesse in. Ik zie me al naar Nederland rijden met een geslacht wild zwijn achter in de auto. Verder zijn we nu nog zoveel mogelijk aan het ploegen. Door de natte oogstperiode zijn er veel sporen op de percelen gereden en heeft de structuur toch een flinke opdonder gekregen. Andere jaren ploegden we ook wel in de herfst, naast schijven eggen en cultivateren. De ploegcombinatie's draaien momenteel van 6 uur 's morgens tot middernacht, uiteraard met wisseling van chauffeurs. Ploegen heeft gevoelsmatig toch altijd iets magisch. Het geeft je echt het gevoel van "begin van een nieuwe ronde." Daarnaast vinden de meeste tractoristen ploegen mooi werk
Dit doet me denken aan mijn Ome Harie die zo’n 60 jaar geleden als pionier naar de Noordoostpolder is gegaan en daar na de drooglegging en ontginning van de zuiderzeebodem in eerste instantie een akkerbouwbedrijf runde met later nog een kalkoenenmesterij. Tijdens zijn begrafenis (overigens op respectabele leeftijd) vertelde zijn buurman bij zijn afscheidswoord een anekdote: Hij maakte eens een praatje met Ome Harie tijdens het ploegen. Op een gegeven moment maakte hij een opmerking zo van “Je ploegt dit perceel zeker af vandaag?" Antwoord van Ome Harie: ”Nee, ik bewaar liever nog een stukje voor morgen." Dit geeft de gevoelsmatige verbondenheid aan tussen mens(boer) en grond. Dit even tussendoor.
Chris is al weer volop bezig met het programmeren van die nieuwe ronde,met de nodige calculaties, bekijken van mogelijkheden en onmogelijkheden, maar daarover zal hij zelf binnenkort wel het een en ander vertellen.
Groeten uit Ell Ley